امین امینیان به نام دل عاشق پیشه

ای دل عاشق پیشه ام خزان شده اندیشه ام
خشکیده برگ و ریشه ام
ای دل بی نام و نشان بر لبت نام من مران
میروم همچون دیگران

هااا، شاید که روزی به هم برسیم، در چهره دیگر به جایی
که در آن نباشد جدایی
ای دل بی نام و نشان بر لبت نام من مران
میروم همچون دیگران

من یادت را در دل خواهم داشت، حتی اگر یادم را از دل برانی
ای همه تار و پوده من
چون آمدی سکوتم بشکست، تنهایی رختش از دل بربست
اما آخر تنها ماندم ای فریاد من
چون آمدی سکوتم بشکست، تنهایی رختش از دل بربست
تو به من دلبستی من به تو، هر جا که خواهی روی برو
اما دلت روزی به سوی من می آید