صادق نورانی به نام آدم برفی

من یه آدم برفی تو خود تابستون
من خود بی آبی تو شبیه بارون
راهمون دور از هم حسمون ناجوره
بختمون خوابیده هم کره هم کوره
منو این روزگاری که خیلی تاریکه
از زمانی که غصه نزدیکه
دوری و داری میگی از دوری بیزای
منو یه درد تکراری خواب و بیداری
از من خسته تا گرفتاری از من تنها
چی میمونه بدون ما
یه قلم با کاغذ افتاده این گوشه
خط خطی کردم تا اسم تو پنهون شه
گره بغضم با دست کی وا میشه
چند روز دیگه خونه دریا میشه
منو این روزگاری که خیلی تاریکه
از زمانی که غصه نزدیکه
دوری و داری میگی از دوری بیزای
منو یه درد تکراری خواب و بیداری
از من خسته تا گرفتاری از من تنها
چی میمونه بدون ما