یاشار مینایی به نام نگار

عشق تو به جان من نشسته ای نگارم
آن زولف پریشان شده همه دارو ندارم
آتش مزن بر دل من ماه رخم باش
واسه دیدن خنده هات اخه چه بی قرارم
آتش تو زدی و کشتی مرا مهره مارم
انقدر مکن ناز بیا در بر یارت
یوسف منم از عشق تو افتاد به چاهم
از کی تو زولیخا شدی واسه این من زارم
ای ماه ترین ماه زمین بردی قرارم
از دوری دیدار تو من دلهره دارم
فکر این دل عاشق و مجنون شده ام باش
از دست چشات من شب و روز خواب ندارم
آخر بیا و تو بشو ماه شب من
در گوشه می خانه دل جام زر من
شدی مثل نفس توو سینه ی من
ای ماه ترین ماه زمین بردی قرارم
از دوری دیدار تو من دلهره دارم
فکر این دل عاشق و مجنون شده ام باش
از دست چشات من شب و روز خواب ندارم