امیرعلی به نام منو چه به

وای از این دل که عذابم شده صاحب عقلو رگ خوابم شده
وای از این چشم به در دوخته وای از این یار پدر سوخته
وای از این حاله پریشونه من ای وای از این بخت دگرگون من
صاحب دنیای خودم نیستم دلخوش به فردای خودم نیستم
عشق همه دار و ندارم گرفت بی همه چیز صبر و قرارم گرفت
من رو چه به زار برای کسی منو چه به این همه دلواپسی
کاش همه درد من این بود و بس سوختم از اینکه غرورم شکست
دل دیوونم کرد کاری با جونم کرد
چقدر بهش گفتم این راه رو نرو برگرد
آره دل خرابم کرد ذلیل و خوارم کرد
یجوری که یار به خودش اجازه داد و جوابم کرد
عشق همه دار و ندارم گرفت بی همه چیز صبر و قرارم گرفت
من رو چه به زار برای کسی منو چه به این همه دلواپسی
کاش همه درد من این بود و بس سوختم از اینکه غرورم شکست