حسین تیموری به نام کوه

مسیر من بدون تو یه جاده بی مقصد و کوره
هرچی انگار میرم جلو دارم میشم بیشتر ازت دور
سخته فراموش کنی و واسه جدایی باشی مجبور
پشتت بودم مثل یه کوه رفتی و کوهت شده آر
با هر نگام گفتم بمون فقط گفتی خدا نگهدار
رفتی برو اما فقط حرمت این عشقو نگهدار
مثل یه کشتیم که غرقه موجهای دریاشه
به گل نشسته اما دریا باز توی رویاشه
هر روز و با دردش میجنگه تا که باز فردا شه
منو کشوندی توی راهی که تهش معلوم نیست
داغونمو بدت با حالم بدو آروم نیست
گذشتن از عشقت واسه من به خدا آسون نیست
گفتم بهت از هم میپاشم بری محاله من از غم جدا شم بری
من بعد تو بی رحمی میرم بدون آخه بودی آروم قلبم بمون
دلتنگتم و سرگیجه هام فقط باهام رفیقند
تو نیستی ببینی زخمهای دلم چقدر عمیقند
مثل یه کشتیم که غرقه موجهای دریاشه
به گل نشسته اما دریا باز توی رویاشه
هر روز و با دردش میجنگه تا که باز فردا شه
منو کشوندی توی راهی که تهش معلوم نیست
داغونمو بدت با حالم بدو آروم نیست
گذشتن از عشقت واسه من به خدا آسون نیست