مرتضی صالحی به نام ساحل تنهایی

دیدم تو خندیدن و زیبا شدنت را
مانند گل سرخ شکوفا شدنت را
صبح است و چه خوب است که با غنچه لبخند
آغاز کنی باز فریبا شدنت را فریبا شدنت را
آه ای پری ساحل تنهایی من باز
تکرار نکن راهی دریا شدنت را
یک لحظه بمان پیش من ای خوب نگیر از
من فرصت کوتاه هویدا شدنت را
آن کس که سرشت آدمیم را به گل عشق
با وسوسه آمیخته هوا شدنت را
چشمم به تو خیره است نگاهم کن و نگذار
باور بکند آینه رویا شدنت را