احسان میرزایی به نام لیلی

من مثل توام خانه و کاشانه ندارم
من عاشقتم بی تو دلم جان ندارد
این خانه چرا بی تو سر و سامان ندارد
این خانه اگه تو نباشی نماند
لیلی تو کجایی که دلم تاب ندارد
لیلی تو امان ده که دلم نا ندارد
مصدوم شدم تاب و توانم به فنا رفت
لیلی تو دوا شو که همتا ندارد
قلبت که حضورت مسمای وجود است
لیلی تو اگر باشی این ساز چه کوک است
کوک دل من دست تو افتاده اسیر است
لیلی اگر تو باشی این حال غریب است
ساقی که تو میدی دادی و من آه کشیدم
آهی زفغان و همه دنیا کشیدم
عشقم چو مرا باده نابی که ندادو
آن لحظه آخر که که مرا داد به بادو
لیلی تو کجایی که دلم تاب ندارد
لیلی تو امان ده که دلم نا ندارد
مصدوم شدم تاب و توانم به فنا رفت
لیلی تو دوا شو که همتا ندارد
قلبت که حضورت مسمای وجود است
لیلی تو اگر باشی این ساز چه کوک است
کوک دل من دست تو افتاده اسیر است
لیلی اگر تو باشی این حال غریب است