محمد جواد رحمانی به نام برف

دونه دونه برف بی صدا و بی حرف عاشقت شدم رفت
همه کس من بی حرف و سخن عاشقت شدم رفت
دونه دونه برف روی صورتت سرخی رو گونه ات
منو توو اون برف زمستون عاشقم کردی راحت
دونه دونه برف من اسم تو رو زمزمه میکردم
گرمی تنم این خود منم دنبالت میگردم
زندگی من همه کس من رفتی تو چه ساده
همه جا رو من پی تو گشتم با پای پیاده
هرجا که میرم تو رو میبینم توی برف و بارون
زمستون داره یادم میاره دلو بردی آسون
دونه دونه برف حال داغون و توو دلم نشوندی
منه مجنونو دل حیرون و به کجا کشوندی
دونه دونه برف به خدا دلم دیگه نمیتونه
بی چشای تو بی نگاه تو لحظه ای بمونه
دونه دونه برف اونی که میرفت صاحب دلم بود
خون توو رگم جون توو تنم همه کس من بود
آسمون داره یادم میاره حالمون چه خوب بود
یادمه آره شب و ستاره قلبت مال من بود
دونه دونه برف وقتی که میرفت قلب منو میشکست
رفتی عزیزم آروم و نم نم گریه چشمامو بست
دونه دونه برف بی صدا و بی حرف عاشقت شدم رفت
همه کس من بی حرف و سخن عاشقت شدم رفت