ناصر عباسی به نام نسکافه

نمیدونی توو این لحظه چقدر محتاج دستاتم
با اینکه دوری از دنیام هنوزم مات عکسهاتم
یه بی راهه است جلوی پام توو این روزهای دل مرده
یه مجنونم که تقدیرم به تنهایی گره خورده
میخوام خلوت کنم چند وقت بدون تو توو این کافه
تا که پیدات کنم شاید با نور شمع و نسکافه
میخوام عادت کنم بی تو به تنهایی زیر بارون
شاید آروم شم اینجوری توو این دنیای بی قانون
هنوزم تووی این کافه به رویای تو سرگرمم
با من توو خاطرات تو شده دلوپسی سهمم
میخوام خلوت کنم چند وقت بدون تو توو این کافه
تا که پیدات کنم شاید با نور شمع و نسکافه
میخوام عادت کنم بی تو به تنهایی زیر بارون
شاید آروم شم اینجوری توو این دنیای بی قانون